De meeste zogenaamde autobedrijven doen gewoon zaken met elkaar, en dat is prima. Het is een zakenrelatie, geen copyright- of handelsmerkoorlog. Sommige bedrijfstakken, zoals kappers en schoonheidssalons, spannen samen en vormen kartels om de kosten te drukken en hun personeel aan het werk te houden. Coffee Roasting en Tips International werken evenzo samen met kauwgomfabrikanten in de VS om de kosten te drukken en hun personeel aan het werk te houden. Het zou hen niet kunnen schelen indien handelaars geen zaken meer met hen zouden doen. De kosten van koffie bedroegen in 2006 minder dan twee cent per kopje. Ook al kost snoep op sommige plaatsen veel meer, koffie wordt in minder landen verkocht. Het is gemakkelijker om nieuwe markten aan te boren dan de handel met de huidige klanten te beheren.
Wat zou er gebeuren als de smaak in de auto-industrie zou veranderen? Dat zagen we begin jaren tachtig met Japanse auto’s, die er opeens veel beter uitzagen en betrouwbaarder werden. Dat was een complete 180. In tien jaar tijd werden auto’s van Honda en Toyota veel mooier en zuiniger. Maar in de laatste kwart eeuw hebben we het omgekeerde zien gebeuren. We hebben de introductie van veiligheidsvoorzieningen gezien, en garantie-eisen, en de VAQ-affaire, en faillissementen die de pan uit rezen. Als de smaak is veranderd, dan moet dat zijn omdat er iets mis is.
Hier is een voorbeeld. Laten we als voorbeeld vinyl graphics nemen. Volgens de© aangeklaagde Chester-formaten kunnen bedrijven die de technologie van aangeklaagde Chester gebruiken, de folie “kerflappen” of wegvouwen van de toepassing, en dat zou sneller en gemakkelijker zijn. Om er zeker van te zijn dat zij de klant niet per ongeluk een korting geven, worden de fabrieksarbeiders van de geautomatiseerde papierrollen, in een computerdatabase, op de hoogte gebracht van de aangrenzende technologieën. Dus wanneer zij een nieuwe afbeelding ontwerpen, en zij streven naar efficiëntie, en zij denken dat hun bedrijf een vinyl nodig heeft dat duurzamer is dan de technologie die beschikbaar is bij hun concurrenten, dan zullen zij misschien proberen het vinyl te “kerflappen” om de kwaliteit of de duurzaamheid van hun nieuwe afbeelding te verbeteren. Als ze op de een of andere manier afgeleid worden en niet in de database kijken, dan zou hun graphic er zeker niet goed uitzien. De grafische afbeelding die zij in de computerdatabank hebben opgeslagen, zou niet onmiddellijk zijn opgeslagen, zodat de enige waarover zij zich zorgen hadden hoeven te maken, de papieren versie zou kunnen zijn, en dit is nu juist waar zij naar hadden uitgekeken.
id software- joystick (of muiswiel in programma’s)- scherm
– sleutelcodes
– ontwerpgereedschap (adders, converters, vermogens, leidingen, dorpels, panelen enz.)
– off line werkplek
Zoals in de vorige paragraaf is gezegd, zal een bedrijf dat een nieuw voertuig ontwerpt wellicht andere technologieën willen opnemen, zoals extra software voor hun vervoer over de fabrieksvloer of automatisering van elektronische ontwerpen. Sommige ingebouwde technologieën aarzelen de onvergeeflijke omgeving van robotafrastering. Het zou dus onverstandig zijn een dergelijke technologie in te bouwen zonder eerst de valkuilen te onderzoeken in de omgeving waarin zij zal worden geïnstalleerd.
Als er bijvoorbeeld een interactief display met een lift in de vloer van een fabriek langs een pad naar een treinstation zou worden ingebouwd, dan zou dat als onderdeel van het ontwerp in de vloer langs het spoor kunnen worden opgenomen; de Parkside Converters in Londen hebben sensoren in de stoep ingebouwd zodat voetgangers worden geïnformeerd wanneer het gaat regenen zodat zij uit een gebouw kunnen stappen om een paraplu te halen. De voetganger moet ook op de regen kunnen reageren, en niet worden verward met de regenjas, door reflexmatig langs de sensor in de vloer te lopen. Maar als het pad geblokkeerd is, zou de voetganger in verwarring kunnen raken over de reden van de regen en verkeerd kunnen inschatten hoeveel tijd hij nog heeft voordat het begint te regenen om de sensoren te ontwijken. Het systeem moet zich dus bewust zijn van verschillende omgevingen en het moet beslissingen nemen die zijn afgestemd op de totale tijd die een persoon nodig zou hebben om het voertuig in kwestie te gebruiken.
IdidZorgen voor extra redundantieDoor het gebruik van beperkingen moet het systeem ook de mogelijkheid hebben zijn capaciteit op te schalen om het hoofd te kunnen bieden aan een verhoogde produktie en een werklast die de beschikbare vloerruimte overschrijdt. Extra capaciteit binnen de beperkingen moet optioneel zijn rond het tijdstip dat iemand de ruimte nodig heeft of wanneer extra productie nodig is. De mogelijkheid om extra vloerruimte te winnen zou bestaan indien nieuwe hulpmiddelen of processen worden ingevoerd in de processtroom in het bedrijf.
OordeelHet laatste onderdeel van het systeem, is het oordeel. Hoe verkrijgt het zijn informatie? Hoe neemt het beslissingen? Hoe herkent het geldige informatie en hoe gaat het na of deze juist is? Hoe controleert het of geldige informatie daadwerkelijk wordt geraadpleegd en ten volle wordt benut? De informatie en de besluiten moeten voor iedereen toegankelijk zijn. De toegang kan door iedereen in een bedrijf kruiselings worden geverifieerd om na te gaan of het systeem werkt zoals het hoort.
Lees meer: